کد مطلب:46769 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » قرآن

خداوند در سورة ذاريات مي فرمايد: انسان و جنّ را آفريديم كه مرا پرستش كنند.4 چرا با اين كه خدا نيازي به عبادت ما ندارد و عبادت براي ما مفيد است،در قرآن اين گونه فرمود؟

اوّلاً تمام موجودات، خدا را عبادت و تنزيه مي كنند و قرآن هم در سورة ذاريات و هم در سورةانبيا به آن اشاره مي فرمايد: و له من في السّماوات والأرض؛ تمام كساني كه در آسمان ها و زمين هستند، از اويند، و من عنده لا يستكبرون عن عبادته و لا يستحسرون؛فرشتگاني كه در محضر قرب پروردگار هستند، هيچ گاه از پرستش او تكبّر ندارد و هرگزخسته نمي شوند.5

نيز :يسبّحون الليل والنّهار لا يفترون؛دائماً شب و روز تسبيح مي گويند و كم ترين ضعف و سستي به خود راه نمي دهند.6

فرشتگان بزرگ، شب و روز مشغول تسبيحند، امّا او نياز به عبادت آن ها هم ندارد. پس اگر خدا، دستور ايمان و عمل صالح و بندگي به ما داده، فايده اش متوجّه خود ما است، چرا كه در نظام بندگان،هر قدر بنده اي به مولايش نزديك تر باشد، خضوعش كمتر است، اما در نظام عبوديّت خلق و خالق، هر قدر فرشتگان و اولياي خدا به او نزديك تر مي شوند، عبوديّت شان بيش تر مي گردد. از اين رو بي هدفي و بيهودگي عالَم هستي با اين آيات، نفي گرديده و مسلّم شد، كه عالم هستي داراي هدف مقدّسي است.

غرض هرچه باشد،پيدا است امري مي باشد كه صاحب غرض به وسيلة آن مي خواهد به كمال مطلوب برسد و نيازش را بر طرف سازد، در صورتي كه خداوند غني است و نقص و نيازي ندارد تا به وسيلة عبادت مخلوقات بخواهد آن را تأمين كند. از جهت ديگر فعلي كه عايد فاعلش نشود، لغو سفيهانه است، از اين رو نتيجه مي گيريم خدا در كارهايي كه مي كند، غرضي و سودي در نظر دارد، كه عايد خودش نمي گردد، بلكه عايد بندگان مي شود. خدا انسان را آفريد تا پاداشش دهد، لذا پاداش كمالي است براي عبادت، پس عبادت، غرض از خلقت انسان، و كمالي است كه عايد انسان مي شود. خلاصه هم عبادت غرض است و هم توابع آن كه رحمت و مغفرت باشد.7

براي اطلاعات بيشتر مي توانيد به منابع مذكور مراجعه فرماييد.

4 ذاريات (51)، آية 56.

5 انبياء(21) آية 19.

6 همان، آية 20.

7 ترجمة تفسير الميزان، ج 14، ص 388 به بعد و ج 18، ص 610 - 616؛ تفسير نمونه، ج 13، ص 375 - 381.